ności. Młodzieniec wykazuje zapał do wszelkiego dobra i piękna oraz popęd do wzięcia silnego udziału w pożytku ojczyzny i ludzkości. Oboje są łatwo wrażliwi względem sztuk, nauk i czystego napawania się przyrodą. W obojgu przejawia się tęsknota za wzajemnem zbliżeniem. Miłość przełamuje ciasną ramkę samolubstwa i uczy człowieka znajdowania szczęścia w oddaniu się z poświęceniem drugiej istocie, małżonkowi lub małżonce. Po tym pierwszym kroku samozaparcia następuje radośna ofiarność miłości rodzicielskiej, a z tych stosunków wynika jasne pojęcie współczucia, współuciechy i powszechnej miłości bliźnich. Słusznie więc życie rodzinne jest uważanem za główną podstawę oświaty i uobyczajnienia.
W dziewczynie, przejętej wzniosłem poznaniem rzeczywistości, wrodzona wstydliwość nie tylko nic nie straci, lecz owszem zostanie zasilona poważną samowiedzą, dzięki której dalszy rozwój ciała i ducha nabędzie stałego kierunku, odpowiadającego prawdziwej godności ludzkiej, jako przyszłej żony, matki, obywatelki.
