Strona:Życie płciowe i jego znaczenie.djvu/122

 Woda, jak wiemy, jest znakomitym środkiem do hartowania ciała. Przyzwyczajajmy dzieci do zmywań chłodnych, do oblewania całego ciała wodą, do kąpieli i do jak najczęstszego pływania latem, o ile możności w bieżącej wodzie, zimą zaś do brania choćby ze dwa razy na tydzień kąpieli w zamkniętych łazienkach. Przyuczać je, aby po kąpieli szybko się ubierały, wytarły dobrze głowę, a potem biegiem się zagrzewały!
 Latem, kąpiąc się na dworze, niechaj dziatwa używa zarazem pławienia się w słońcu i powietrzu! Kąpiele słoneczno-powietrzne działają znakomicie na obnażone ciało; należy przytem zważać, aby głowa i kark były zakryte, zachowane od ostrych promieni słońca, zresztą zaś całe ciało dostatecznie wystawione na działanie słońca. Początkujący mogą zrazu okrywać ciało lekką, przewiewną tkaniną. Kąpiel słoneczno-powietrzna, podobnie jak wodna, powinna trwać tylko dopóty, dopóki połączona z miłem uczuciem; skoro objawiają się lekkie dreszcze itp., czas się ubierać. Gdy jednak przy kąpaniu się, w wodzie lub w powietrzu i słońcu, używa się dużo ruchu, wtenczas dreszcze nie nastąpią tak łatwo. Wielkich upałów południowych w ciągu najgorętszych dni lata oczywiście należy unikać! Dzieci, przyzwyczajone do pławienia się w wodzie, w powietrzu i słońcu, nie będą cierpiały tak prędko na niedokrwistość lub zdenerwowanie.
Ubierać dzieci tak, ażeby przewiew skórny odbywał się prawidłowo, a zatem nie gęsto tkaną odzieżą, zarówno czy chodzi o spodnią, czy o wierzchnią. Inaczej warstwa powietrza, otaczającego ciało, zbyt silnie się rozgrzewa i przepełnia wyziewami, nie mogącemi się ulotnić przez gęste suknie; skutkiem tego naczynia krwionośne i nerwy osłabiają