rozpoczyna się zwykle w 14-tym lub 15-tym roku życia, a ustaje około 45-go do 50-go roku; ostatni czas nazywamy wiekiem przejściowym (climacterium). Powtarzając się w okresach 27 do 30-dnio-wych, miesiączka trwa zwykle przez 3, 4 do 5 dni. Ilość krwi, wydzielanej za każdym razem, wynosi od 100 do 250 g. W czasie miesiączki ogólny stan zdrowia zwykle bywa nieco zakłócony, zwłaszcza u osób rozdelikaconych; zdaje się, że w tym czasie kobiety są też bardziej skłonne do chorób. Powinnoby to pobudzić kobiety do bliższego rozpoznania tego objawu na sobie, do zachowywania pewnej ostrożności, jako też do ścisłego wypełniania przepisów hygjenicznych, które poniżej podajemy wedle dra Hojnackiego:[1]
Wiadomo, że jak z jednej strony, wcześniejsze wystąpienie miesiączki następuje pod wpływem ciepłego klimatu i przedwczesnego rozbudzenia się duszy i zmysłów, tak znów z drugiej strony słaba inteligencja, idąca zwykle w parze ze słabym rozwojem ciała oraz klimat mroźniejszy, przyczynia się do jej opóźnienia. Ztąd też widzimy, że u ludów południowych miesiączka pojawia się w daleko młodszym wieku, bo w niektórych krajach już nawet w 8-ym lub 9-ym roku życia, podczas gdy u nas dopiero między 14 a 18 rokiem. Przedwczesne czytanie książek, rozbudzających duszę i zmysły, przedwczesne — że tak powiemy — wprowadzanie dziewczęcia w świat sprawia, że dziewczęta miejskie daleko wcześniej dostają regularności, aniżeli wiejskie.
Ponieważ zaś regularność ma być objawem zupełnego rozwoju kobiety, przeto nasuwa się zaraz pierwsza wskazówka hygjeniczna, że trzeba wycho-
- ↑ „Hygjena kobiety“. Cena: 2,50 M.
