Strona:Życie płciowe i jego znaczenie.djvu/159

wczasu ubiegania się o zaszczytne prawo zostania możliwie pożyteczną i o równie wzniosły obowiązek bycia jak najmniej uciążliwą.
 Precz więc na zawsze z dotychczasowem zaślepieniem, jakoby w rodzinie syn miał być wszystkiem a córka niczem! — Tę jak i tamtego trzeba uposażyć w najtrwalszy skarb osobistej wartości. Z takiem uposażeniem zniknie potworna zależność jednej strony od drugiej, pozostanie tylko prawe i dobrowolne oddanie się wspólnemu dobru.
 Pod tym względem dotąd błądzi się ogromnie w wychowywaniu chłopców na samolubów, ale podobno niemniej i w kształceniu a raczej zniekształcaniu dziewcząt, uczonych w domu i w szkole mnóstwa rzeczy, przydatnych niemal jedynie do powierzchownego przypodobania się mężczyznom, a nader mało służących do rzeczywistego pożytku w późniejszem życiu.
 Precz więc nadewszystko z dwojaką miarą i wagą. W mężczyźnie jak w kobiecie wewnętrzna próżnia, przykryta pozornemi wdziękami jest zarówno zdradną, nietylko dla drugiej strony, lecz niemniej i dla własnego szczęścia; w kobiecie jak w mężczyźnie, wewnętrzne cnoty — ocienione szczerą skromnością, która nie olśniewa blaskiem, lecz wciąż cudnie pachnie — stanowią zarówno konieczny zadatek wspólnej błogości.
 Przy wczesnem zaopatrzeniu w ciało zdrowe i odporne, w umysł świeży i jędrny, w duch prawy i wytrwały, obejdzie się młodzież bez spadków majątkowych i pieniężnych posagów, a może nawet nie da się oprawiać w ramki, rzucające na obraz wartości osobistej pewien cień szpecący.
 Nie ulega wątpliwości, że cel rodziców, pragnących „zapewnić“ swym dzieciom samodzielność