Strona:Życie płciowe i jego znaczenie.djvu/160

późniejszego bytu, jest w zasadzie chwalebny, ale dotychczasowe środki najczęściej prowadzą jedynie do samowoli bez istotnej dzielności, lecz nawet wprost złoczynnej. Młodzieniec „spadkobierca“, jak dziewica „posażna“, zwykle samym już tym zdradnym „tytułem“ bywają tamowani nawet w najhojniejszych skłonnościach wrodzonych ku doskonaleniu się osobistemu. Zbytnia łatwość do zaspokajania potrzeb, a co gorsza zachcianek osobistych, prawie zawsze podkopuje, szybciej lub powolniej, wszystkie siły fizyczne i moralne. Że człowiek rzeczywiście stworzony na to, żeby „spożywał chleb w pocie czoła“, tego dowodzi stanowczo niezmienny fakt, iż prawdziwie smakuje tylko to, co się dostaje z pewną trudnością, co się zdobyło walką, zwłaszcza przeciwko własnym słabościom.
 Zatem rodzice rozsądnie czuli powinni ułatwiać młodzieży walkę życiową przez dostarczenie jej potrzebnych sił cielesnych i duchowych; resztę niech zdobywa i pożytkuje z wewnętrznem poczuciem własnej zasługi, bez niczyjej krzywdy.
 Należy więc nieść ochoczo możliwe ofiary dla gruntownego wykształcenia młodzieży a nadewszystko troszczyć się gorliwie o wyrobienie w niej zamiłowania wzajemnie wspierającrch się potęg pracy, prawdy i dobra — najlepiej własnym przykładem!
 Takie wychowanie, to spadkobierstwo najhojniejsze i najtrwalsze — najistotniejsze uposażenie ku szczęściu, nietylko w małżeństwie, lecz zarówno wszędzie i zawsze: od najludniejszych miast do najgłuchszych wiosek, od początku życia aż het daleko poza grobową deskę!!