żeństw, są szczególniej widoczne u kobiety. Nie dość wykształcona dziewica, skoro zostanie żoną i matką, to już się dalej nie rozwija. Pierś i kibić tracą urok i powabne kształty. Macica, nie dosiągłszy należytych rozmiarów, niedomaga i nie wyżywia należycie zawartego w niej zarodka. Więzy macicy, podtrzymujące ten główny narząd kobiety, są jeszcze zbyt słabe, a mała średnica i ciasne rozmiary miednicy są zarówno niekorzystne dla płodu jak i dla matki. —
I w rzeczy samej, czyliż dziewica nie zupełnie rozwinięta może wydać na świat istotę należycie wykształconą? Jako odpowiedź na to pytanie, dosyć przypomnieć sobie wątłe i wcześnie starzejące się, wywiędłe i schorowane Izraelitki; dosyć spojrzeć na mizerne i dziesiątkowane różnemi chorobami potomstwo wyznawców Mojżesza,[1] płodzone przez zbyt młode małżeństwa“.[2]
Większa część kobiet, wydanych za mąż zbyt wcześnie, umiera z powodu wycieńczenia sił i skutkiem chorób popołogowych; a tablice statystyczne przekonywają, że gdzie małżeństwa najwcześniejsze, tam śmiertelność największa. W ogóle liczba kobiet umierających pomiędy 14 a 20 rokiem, jest stosunkowo większa od ilości mężczyzn umierających w tymże wieku.[3]
Według pisarzy angielskich, dzieci zbyt młodych rodziców mają być słabowite, głupkowate (idjotyczne), nie rzadko obarczone wadami rozwoju,
