Strona:Życie płciowe i jego znaczenie.djvu/173

dowca zwierząt wie bardzo dobrze, iż, chcąc wywołać silne potomstwo, musi połączyć tylko dojrzałe okazy. W Norwegji pono całe rasy krów skarłowaciały wskutek zbyt wczesnego łączenia; podobnie rzecz ma się z rasami końskiemi itp., przekonano się, że zwierzęta dojrzałe wydają najsilniejszą rasę. Wskazuje na to zresztą już fakt, że u zwierząt żyjących na wolności, popęd płciowy budzi się dopiero w wieku dojrzałym. Otóż i dla ludzi są ważne te same prawa przyrody, jakie istnieją dla wszelkich innych stworzeń: silne, zdrowe potomstwo mogą wydawać tylko rodzice w pełni swej dojrzałości jako też w następstwie ścisłej wstrzemięźliwości przedślubnej.
 Niestety, w naszem społeczeństwie za mało uwagi zwraca się na granice i prawa, wyznaczone nam wprost przez przyrodę, a rozstrzygają tylko względy majątkowe, towarzyskie lub nawet egoistyczno-familijne. Godne to pożałowania, że człowiek, dokładający tyle starań na poprawienie płodów swych pól i doskonalenie ras swych zwierząt domowych, tak mało stara się o najprostsze sposoby do udoskonalenia własnego potomstwa i rodu, do nadania mu potrzebnej siły, krzepkości i trwałości, do obdarzenia go zdrowiem a tem samem i do moralnego wywyższenia. „Szkoda, że ludzie muszą mieć rodziców“. Jakkolwiek zdanie to brzmi niby komicznie, jednakże mieści się w niem smutna prawda.
 Powyżej przytoczone spostrzeżenia i przepisy odnoszą się również do tak zwanych małżeństw niestosownych. Są to związki, zawarte przez młode kobiety z mężczyznami podeszłego wieku, lub też odwrotnie. Małżeństwa te są tem bardziej naganne, iż zgubne skutki, jakie zwykle wywierają