Strona:Życie tygodnik Rok II (1898) wybór.djvu/265

brne rybki — a kiedy się lekko podniosę, wypłynę aż na samą górę i zobaczę... inny świat, inne słońce...
 Ale przyszedł zimny wiatr; czułem jak idą zdaleka wielkie chmury, których jeszcze nie widać.
 Zobaczyłem w dole prawdziwe jezioro. Przez dzień cały, było ono tak białe jak roztopione słońce, teraz poczerniało i tylko gdzieniegdzie się pieniło, jakby pływały lśniące gołębie, które trzepotały skrzydełkami...
 Zobaczyłem także Magdę, która siedziała na ziemi. Spostrzegła i zaczęła się do mnie śmiać.
 — Co ty robisz Magdo?
 — Zrywam fjołki...
 Zaczęła przynosić każdy fjołek z osobna.
 — Pachnie?
 — Bardzo.
 — Widzisz... zbudził się i pachnie.
 Przyniosła drugi kwiat.
 — A ten?
 — Ten jeszcze śpi.
 — Kiedy fjołek pachnie?
 — Tylko czasem...
 — Kiedy?
 Nie wiedziałem, a ona szepnęła po chwili patrząc mi w oczy i zarumieniona:
 — Ja wiem.
 — ...Kiedy?
 — Kiedy — Kocha.  Nadeszła Elli, czerwona z gorąca i z kapeluszem w ręku. Przystąpiła do mnie:
 Pojedziesz ze mną na jezioro?
 Będzie burza — mówię patrząc na Magdę, która posmutniała.
 — Magdo, pojedziesz z nami? — spytała znowu Elli.
 Magda klęczała na ziemi i zbierała kwiaty do fartuszka.