Strona:Życie tygodnik Rok II (1898) wybór.djvu/73

i zdawało mu się, że ona je ziemię. Siadł na piasku i zaczął mówić do gąsienicy:
 — Moja muska, gzecna muska, Muca gzecna, maleńka muska...
 W skręcie pokazał się młody pan w jasnem ubraniu, który szedł bardzo powoli z blondynką w niebieskim kapeluszu i z czerwoną parasolką.
 Usiedli koło Liny, ale nie widzieli nikogo, tylko spoglądali sobie w oczy. Lina wyprostowała się i lekko zróżowiała. A potem słyszała, jak on mówił:
 — Kochasz?
 A ona odpowiedziała:
 — Tak...
 A on się od niej odwrócił.
 — Powiedz: kocham. Nie chcę żeby dziewczynka mówiła: tak...
 — Kocham...
 — Kogo dziewczynka kocha?...
 Lina zdjęła chustkę, bo jej było gorąco.
 — Swego chłopca kocha...
 — Jak kocha?
 — Bardzo kocha...
 — Powiedz: z całej duszy, całem ciałem...
 Kiedyś przyjdzie — myślała Lina i powiadała sobie najładniejszą bajkę...