Strona:Życie tygodnik Rok I (1897) - Wybór.djvu/27

 — Muszę napisać do Władzia, aby przyjechał z płótnem i farbami — to jego rodzaj! On jeden da radę temu zjawisku, on jeden — szczebiotała panienka.
 — Moja Wikciu, może nas odwiedzisz we dworze — dodała zwracając się do dziewczęcia. — Przyjdź, bardzo cię proszę.
 — Kiej niewiem wkiedy — odparła Wikta cichutko.
 — Kiedy chcesz, choćby dziś przed wieczorem.
 — Dziś wieczorem — pochwycił panicz.
 — Do widzenia — powiedziała starsza pani i skinęła na woźnicę.
 Konie ruszyły i niecierpliwie pomknęły jak wiatr, Wiktę otoczyły dziewczęta. Stała zapatrzona, oszołomiona.
 — Zaprosiły cię panie do dworu? Pójdziesz?... I cóż tam będziesz robić?...
 — A gadajże Wikta — zawołała Maryna.
 — Dajcie mi pokój — odpowiedziało dziewczę i zamyślone, rozkosznie smutne wysunęło się naprzód.
 — Wikta we dworze napije się kawy z cukrem, naje białych ciast i popsuje sobie smak, że potem nie spojrzy na czarny chleb, a od