ciągało nietylko mężczyzn, lecz i przemawiało do serc kobiecych.
Podczas wielkiego postu r. 1212, Franciszek miewał kazania w kościele św. Rupina w Assyżu. Na kazaniach bywała córka znakomitych rodziców, hrabianka Klara. Postanowiła pod wpływem kazań Franciszka porzucić świat i iść za Chrystusem.
Zwierzyła się w tem św. Franciszkowi, który poradził, aby w niedzielę palmową wyszła z domu rodziców i nie powróciła do niego więcej.
Ubrana odświętnie poszła do kościoła aby uczestniczyć w nabożeństwie, po którem, wraz z zaufaną sługą udała się wprost do kościoła Matki Boskiej Anielskiej.
Na progu kościołka powitał ją św. Franciszek wraz z całem zgromadzeniem zakonnem, w którem znajdowali się już bracia Klary, brat Rufin i Sylwester.
Włożono na nią habit, przepasano sznurem, pobogosławiono i odprowadzono do klasztoru Panien Benedyktynek.
W dwa tygodnie później siostra Klary, Agnieszka, postanowiła zrobić tożsamo. Wyszła z domu rodziców i wstąpiła do kościoła.
Strona:Żywot Św. Franciszka z Assyża.djvu/20
Ta strona została uwierzytelniona.
18