Strona:Żywot sługi bożego błogosławionego Rafała z Proszowic.pdf/14

16go roku swojego życia, otrzymał stopień Doktora Filozofii.
 Postęp Stanisława w umiejętnościach, biegł jednocześnie z postępem w życiu świątobliwém. Będąc jeszcze Akademikiem, usiłował rówienników swych od rozwiązłego prowadzenia się odwodzić. Gorliwy w wypełnianiu obowiązków, za dań i prac Akademickich, zwyskiwał chlubne pochwały przełożonych, dla których był nieustannie z uszanowaniem i uległością, jakie się zawsze wiekowi starszemu i mądrości należą. Cnoty jego coraz bardziéj wzrastające, miały jeszcze większe w przyszłości przynieść dla nieba i ziemi owoce.
 Młodzieńcze życie Stanisława było niepokalaném, zastósowaném jak najściśléj do zasad nauki Chrześciańskiéj. O zachowanie czystości téj nieskazitelności duszy i ciała, — o ten kwiat najpiękniejszy, tak miły Bogu i dobrym ludziom, o ten skarb, w którym tyle cnót i uroków życia jest złożonych, a tak nie rzadko poniewieranych na świecie, — Stanisław starał się najusilniéj, oddalając od siebie wszelkie okazje grzechowe, mogące przez ułudę zmysłów, przywieść ciało i duszę do nikczemnego upadku. Ta cnota, czyniła go ostróżnym i bacznym na wszystko; z tąd też tłumiąc pokusy nawet myślowe, nie dopuszczał,