Strona:A. F. Ossendowski - Mali zwycięzcy.djvu/30

mieni i zsypywać na kawałek gazety, znalezionej w kieszeni kurtki.
 Gdy się uzbierała tego spora garść, powrócił do samolotu, wsypał sól do kociołka i zalał wodą, której zapas zostawił pilot w dużej żelaznej bańce.
 Z uzbieranej soli wkrótce pozostał mały, w wodzie nie rozpuszczający się osad. Był to gips i piasek.
 Henryk skosztował przezroczystego roztworu.
 Miał gorzki smak.
 Przelał więc płyn do drugiego kociołka, zapalił „primus“ i postawił na nim naczynie. Gdy woda zagotowała się i wyparowała do połowy, zgasił ogień i wkrótce na dnie kociołka zaczęły osadzać się jakieś kryształy.
 Skosztował znowu pozostałego płynu. Był to czysty, mocno słony roztwór soli.
 — Na dziś dość! — pomyślał chłopak. — Jutro tę samą robotę zrobi zamiast „primusu“ — słońce. Założymy własną fabrykę soli!
 Przykrył kociołek aluminjowym talerzem i czekał na powrót brata i siostry.
 Romek przybiegł pierwszy, z trudem dźwigając dwie duże ryby, uwiązane za skrzela do sznurka od wędki.
 — Zuch z ciebie! — zawołał uradowany Hen-