Strona:A. F. Ossendowski - Mali zwycięzcy.djvu/46

geograficznej, a nieszczęśliwi uczniowie „pały“ za nie obrywają! Ho!
 — Pewno, że tak! — zaśmiał się Henryk. — Jednak, nie mamy mapy i nie znamy tych gór. Proponuję więc nazwać je górami Ireny.
 — Och! — klasnęła w dłonie dziewczynka i z dumą w głosie powtórzyła: — Góry Ireny!
 — Płaszczyznę, gdzieśmy wylądowali, nazwijmy płaskowyżem Stanisława Broniewskiego...
 — Imieniem tatusia... — ze smutkiem szepnęły dzieci.
 — Jeziorko z rybami — jeziorem Romka — mówił Henryk. — No, to tymczasem i wszystko!
 — Nie! — zaprzeczył młodszy brat. — Wcale nie wszystko! Całą krainę tę proponuję nazwać „krajem Henryka“.
 — Kraj Henryka! Tak, tak! Kraj Henryka! — podtrzymała projekt brata Irenka.
 — Dziękuję wam! — rzekł z uśmiechem Henryk. — Przyjmuję go, chociaż niepiękny wcale ten mój kraj!
 — Jaki jest — taki jest! — odparł Romek. — Oddajemy ci go ze szczerego serca!
 — Dziękuję! — powtórzył starszy brat.
 Szybko spożyli śniadanie i zabrali się do pracy.
 Dźwigali ciężkie skrzynie i walizy, wspinając