Strona:A. Forel - Alkohol, dziedziczność i życie płciowe.djvu/11

7

i matki, a także ich przodków. Wiadomą jest rzeczą, iż nieraz rodzeństwo jest zupełnie do siebie niepodobne.
 Już z tego faktu wnioskować możemy, że komórki rozrodcze rodziców zawierają charaktery przodków w różnym stopniu pomieszane, tak że tworzyć się mogą różne kombinacye i dziecko może być np. szczególnie podobne do jakiegoś dziadka ze strony macierzystej lub babki z linii ojcowskiej.
 Semon w swej w roku zeszłym ogłoszonej genialnej pracy: „Die Mneme als erhaltendes prinzip im Wechsel des organischen Geschehens“ (Leipzig 1904 bei Wilhelm Engelmann) (Pamięć jako zasada trwała w zmianach organicznych), wyprowadza, że jednakowe prawa rządzą dziedzicznością, pamięcią i rozwojem istot żywych. Wrażenia czyli pobudki świata zewnętrznego odbijają się w organizmach i pozostawiają rodzaj dynamicznego śladu, który Semon nazywa Engramem.
 System nerwowy centralny i odpowiedni zmysł zwierząt wyższych są szczególniej przystosowane do przyswajania engramów, ale podrażnienia zewnętrzne odbijają się równie, jakkolwiek słabiej i na innych komórkach ciała (a więc i na komórkach rozrodczych). Świadczy o tem engrafia u roślin i dziedziczność pewnych z sumowanych engramów.
 Jeżeli powtarza się jedna pobudka, to ona wywołuje przypomnienie — engrammię wszystkich poprzednich, do niej podobnych. Ten proces nazywa Semon ekphorią.
 Zgodność nowej pobudki z poprzedzającym engramem określa jako homophonię, przyczem zaznacza, że organizmy wykazują tendencyę do zacierania różnic, do przystosowania engramów dawniejszych do nowej pobudki. Całość engramów, otrzymanych przez dane indywiduum w ciągu jego życia, tworzy jego osobnikową pamięć.
 Działalność naszych engramów mózgowych możemy sami obserwować przedstawiającą się nam jako pamięć.
 Komórka rozrodcza zawiera jeszcze jako energię utajoną to, co Semon nazywa pamięcią dziedziczną. Pamięć dziedziczna zawiera się jednak w każdej komórce ciała, mimo tego tylko komórki rozrodcze mogo stwarzać nowe osobniki. Semon wykazuje, jak przez powtarzanie w szeregu generacyi grupy engramów utrwalają się.
 Największe jednak zmiany powstają wskutek połączenia się dwóch różnych kombinacyi, zawartych w komórkach rozrodczych męskiej i żeńskiej; przytem zauważyć należy, że złe połączenia giną, a tylko dobre się utrzymują. Odpowiada to doborowi płciowemu Darwina.
 Niestety człowiek, powodowany najróżnorodniejszemi przesądami, stara się najgorsze produkta rozrodcze utrzymać, a najlepsze zabić lub uczynić niepłodnymi.