Strona:A. Lange - Elfryda.pdf/219

i umiał skakać przez trzypiętrowy dom, a cóż dopiero przez taką palisadę.
 — No, to i prawda! Takiemu nie trudno.
 Koło 10 przybył Grisza z miasta i doniósł nam, że tam, na skutek depeszy o ucieczce Bąka, wieczorem aresztowano koło 40 osób podejrzanych; nad ranem przyjechał Łysienko, aby zbadać, który z nich jest Bąk.
 — Ale Bąka nie okazałoś, a Bąk, mołodeć! niewiadomo gdzie... Za to stary unter pocierpi.
 Tymczasem rozpoczęła się na placu nowa robota. Pośrodku stał tu słup, lekko zaokrąglony u szczytu; miała tam wisieć lampa acetylenowa, od pięciu lat nie zapalana. Trzeba ją było zawiesić, umocować, przygotować należycie, aby świeciła. Kto ją zawiesi? Kto się wdrapie na szczyt słupa?
 Tłusty Alesza chciał się wdrapać, ale po siedmiu łokciach zsunął się na dół; ani Grisza, ani Paweł nie umieli sobie poradzić.
 Kucharza Waśki nie można się było dowołać; wytłumaczył, że nie może porzucać zupy, i gorliwie pracował w swoim departamencie.
 Łysienko i runt zaczęli się niecierpliwić. Kto wejdzie na słup? Tu mógłbym przemówić stylem Wiktora Hugo. Z gromady więźniów wystąpił bosonogi, licho odziany olbrzym o minie andrusa z nad Wisły i powiedział:
 — Ja!
 Wszystkie oczy zwróciły się ku niemu. Był to