Strona:A. Lange - W czwartym wymiarze.djvu/22

zmartwychwstałej i odrodzonej osobie, świeżej jak rozkwitła róża z lilją połączona.
 — Babunia — rzekłem — jest odrodzona jak Feniks — i mogę śmiało powiedzieć (tak mówiłem dalej, choć niezupełnie ściśle), że to zmartwychwstanie jest moim dziełem.
 — Wdzięczną ci też będę do końca życia, ale proszę cię, nie nazywaj mnie babunią, bo to jakoś nie wypada tak tytułować młodą pannę...
 — A więc — panno Klementyno.
 — Tak, tak — rzekła z czarownym uśmiechem, pełnym szczególnej kokieterji, a przypatrując mi się przez chwilę bardzo uważnie, dodała:
 — Ach, jak ty jesteś podobny do p. Stanisława Okraszewskiego, który się we mnie kochał w roku 1818.
 — Gotów jestem naśladować pana Stanisława jak najgorliwiej — i tak samo jak on będę panią kochał — zawołałem pomimowoli, ale tak szczerze i tak głęboko, że naraz poczułem w sobie tę nową a niespodziewaną prawdę: kochałem tę zmartwychwstałą kobietę, kochałem samo to jej zmartwychwstanie.
 — Ach, jak to będzie ładnie! — klasnęła w ręce babunia, a potym w komicznym zakłopotaniu rzecze: — Tak, ale co na to powie moja wnuczka Helunia, co powiedzą jej córki, Zosia i Natalka?
 — Nikt na to nic powiedzieć nie może.
 I przypomniawszy sobie coś z podróży po Australji, które czytałem jeszcze w gimnazjum, dodałem: