Strona:A. Lange - W czwartym wymiarze.djvu/88

 — Jak to jedynych? A Mars, Merkury, Wenus, a nasza Ziemia?
 — Ziemia? To, co wy nazywacie ziemią — my nazywamy piekłem i tu za nasze grzechy bywamy strącani, a staje się to w formie narodzin ziemskich. Niejeden z tych tworów dwunożnych a bezskrzydłych, które wy nazywacie ludźmi, jest wygnańcem z Raju. Takim wygnańcem jestem ja!
 — Jak to z Raju?
 — Ze sfery naszych planet. One to stanowią ów Raj utracony, o którym mówią wasze księgi święte. Wiem o tym od istot, które po śmierci na waszej Ziemi do nas przybywały. Ja mieszkałem dotychczas na gwiaździe Cerery, ale za grzechy moje zostałem tu do was, do piekła, zesłany... Tak właśnie z naszych Edenów na Ziemię został wynany Adam i odtąd już na wieki pozostało tu jego potomstwo.
 — Duchu przedziwny! Skąd masz tyle wiadomości o Ziemi? Dla czego nazywasz ją piekłem? Jakie grzechy popełniłeś? jaki jest wasz raj? jak wy tam żyjecie? czy macie stosunki z innemi planetami waszej sfery?
 Tysiące pytań jeszcze miał na języku hypnotyzer, ale wczas się spostrzegł, że postępuje wbrew metodzie własnej; jednakże sytuacja była tak wyjątkowa (i niebezpieczna dla p. Jana, gdyż nieustannie przypominał sobie o żonie, akuszerce i dziecku!), że mimowoli chciał w jednym słowie zawrzeć jak najwięcej myśli.
 — O, za wiele zgrzytu naraz! za wiele twego