Nie jest łatwym zadaniem zmierzenie się z dorobkiem takiej postaci, jak Edward Abramowski. Nie tylko jeden z najwybitniejszych, ale i najbardziej oryginalnych polskich myślicieli, o niezwykle szerokich zainteresowaniach i polach aktywności, człowiek-legenda inspirujący kilka pokoleń działaczy społecznych i politycznych. A przy tym postać, której poświęcono już tyle tekstów, że — zdawałoby się — niewiele można jeszcze dodać, by nie powtarzać cudzych tez.
Jest jednak pewna połowiczna biała plama w tym obrazie, wbrew wszelkiej logice i faktom, a nawet — pozorom. To rola Abramowskiego w ruchu spółdzielczym. Niby napisano o tym wiele, niby wszyscy autorzy — fascynaci, chłodni badacze i krytycy — wspominają, iż „Abramowski wielkim kooperatystą był”, niby sami spółdzielcy umieszczają go na sztandarach, a jednak jak dotychczas nie doczekaliśmy się niemal żadnego większego opracowania, które byłoby poświęcone
