utworów ani, nie podwyższyłaby znaczenia poety, ani nie rozświetliłaby w niczym jego sposobu myślenia albowiem, w poniższych dziewięćdziesięciu zwrotkach autor odmalował siebie, jako nie można lepiéj, a zapatrywania jego stanęły w besczelnie odsłoniętéj nagości. Wielce jednak ciekawą rzeczą byłoby odczytać i ogłosić listy, wymienione niegdyś między Abu Sajidem i Awiseną. Listy te przechowywane są w Anglii.
∗
∗ ∗ |
Nazwisko Abu Sajida mało jest znane na Wschodzie, a jescze mniéj, albo lepiéj powiedziawszy wcale, na Zachodzie. Czy zaś Persowie nie recytują jego cztérowiérszów, bes zdawania sobie sprawy z nazwiska autora, tego nic zdołałem wyrozumiéć z rozmów, prowadzonych ze znajomymi mi Persami; wszakże, nie mogę przypuścić aby, wiérsze poety, który umiał był trafić w duszę ludzką bogdajby tylko kilką zwrotek, mogły były przebrzmiéć bez echa i nie błąkać się po uściech, smakujących w wybrednie wymyślonych wyrazach i zwrotach. Jeżeli zaś chcielibyśmy szukać przyczyny niepopularności wiérszarza, moglibyśmy ją znaleść w niezbyt jasnym stylu tegoż. Być może, że wynalasca cztérowiérsza nie umiał dostatecznie wżyć się w wynalezioną przes siebie modłę i, że dla ratowania formy gmatwał się niekiedy w stylu. Być może jednak, że niezbyt płynnemu stylowi omawianych cztérowiérszów winni są tychże przepisywacze, pozwalający sobie nieraz na rozliczne zmiany w pierwowzorach, a które to zmiany przekształcają s czasem odpisywane utwory podobnie, jak ospa przekształca twarz najpiękniejszéj dziewczyny. W każdym razie styl cztérowiérszów, które mamy przed oczyma, nie jest, że się tak wyrażę, stylem czystéj wody; nie są to wiérsze wycyzelowane
