Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 1.pdf/72

nastawiała jednak pilnego ucha, sznurując zbladłe usta....
 Żal było pannie Adzie opuszczonego od wszystkich Mirosława, zapytała go ze współczuciem, czy karton postępuje?
 — O! jeszcze wczoraj go podarłem w kawałki i spaliłem w piecu! odparł cicho Oblęcki i westchnął.
 — Zawsze więc to samo! pokręcając główką odezwała się gospodyni.
 — Tak już będzie ze mną do końca — dodał smutnie — a chyba i po końcu.... Dano mi wieczne pragnienie — nie mogę się skarżyć, są co i tego nie mają.
 — Ale bo pan jesteś zbyt surowy, grożąc odparła gospodyni. Artysta sam nie ma prawa być sędzią dzieła swojego. Dla czegoż nie chcesz nigdy ani dać spojrzeć?
 Mirosław się zarumienił i gorączkowo poprawiając włosy, zakończył:
 — Przepraszam panią — ojciec ma nad dziecięciem prawo życia i śmierci.... Nikt, nikt lepszym nie jest sędzią, niż twórca dzieła....
 — Mylisz się pan; są po większéj części zaślepieni artyści. Jedni zbyt swe dzieła miłują, drudzy.... straciwszy przez pracę uczucie wartości ich — znużeni, zbyt je lekko cenią....
 Mirosław spuścił na piersi głowę.