Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 1.pdf/74

 — Prawda, że piękny, że majestatyczny, że w swéj prostocie więcéj mówi niż wasza nowa muzyka przeładowana, która chce wszystko wypowiedzieć, a nic nie umie?
 Rubaczek zaprotestował po cichu.
 — Nasza —!! ale ja się do niéj nie przyznaję....
 — Przepraszam.... masz pan słuszność — a cóż to sławione Requiem....?
 — Doskonałe do przedstawienia w Operze.... ale nie w kościele....
 Rozśmiała się potakująco gospodyni i spojrzała na Musiatowskiego....
 — Czytałeś pan nowe poezye Słowackiego? zapytała go szydersko. Nie znalazłam ich w bibliotece, i domyśliłam się, że je wziąłeś.
 — Odniosłem! wybełkotał sekretarz — leżą.... Mówiąc to mimowolnie się zżymnął.
 — Wielki poeta! na przekorę z uśmiechem dodała Ada.
 Musiatowski spojrzał okiem zaczerwienioném z oburzenia, krew mu biła do głowy....
 Mruknął pod nosem:
 Pani nowéj muzyki nie lubi i nie gustuje w niéj — toć podobna poezya dla wirtuozów.... Grają rymy i słowa.... ale....
 Ręką zamachnął, umilkł i do talerza powrócił.