Strona:Ada sceny i charaktery z życia powszedniego. T. 3.pdf/40

i pomieszany, i pani się z nim w swoim pokoju od godziny zamknęła.
 — W swoim pokoju? — zapytała stara panna — to nie może być!
 — Słowo pani daję — wszyscy widzieli. Przeszło godzinę tam siedzą.
 — A! no — tego tylko brakło! uśmiechnęła się szydersko panna. Mówisz — że pomieszany przyleciał?
 — Jagusia go widziała gdy biegł do pałacu, jak śmierć blady.... Pani go z okna zobaczyła, zaraz wyszła naprzeciw niemu, i jak się zamknęli, tak do téj pory....
 Hortensya domyśliła się skutku swojego listu.... Zaledwie usiedli do stołu, zmierzyła oczyma złośliwemi Adę spokojną i Roberta, który był pomieszany i roztargniony.... uchem pochwyciła coś o wyjeździe — i spytała:
 — Cóż to pan ucieka od nas?
 — Jadę do ojca! — wybąknął Robert....
 — Na długo? badała Hortensya.... ciągle mu w oczy patrząc.
 — Nie wiem jeszcze....
 Ada przerwała:
 — Nic dziwnego, że stary ojciec zażądał bytności syna....
 Hortensya dwuznacznie wahała głową. Nie mogła się wstrzymać od tego, by jéj tłumiona radość