Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/115

Ta strona została przepisana.

Wedle niej cały świat u stóp Krzyża niechaj polęże,
I niech Cię wsławi, żeś sprawiedliwy i litościwy Pan nasz, o Boże!

obadwa chóry

       250 Pokój, pokój prostocie,
Pokornej, cichej cnocie!
Sługo, sługo pokorny, cichy!
Wniosłeś pokój w dom pychy:
Pokój grzesznemu sierocie![1]



  1. Po w. 254, po chórach Aniołów czytamy w R2:
    X. Piotr usypia. — Widzenie.
    Pierwotne przeprowadzenie wizji X. Piotra w celi Konrada wiązało ideowo i scenicznie bardzo silnie Konrada z X. Piotrem. Improwizacja i Wizja były niejako dwoma ramionami jednej i tej samej potężnej duszy Poety.