Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/129

Ta strona została przepisana.
djabeł i[1]

Więc ja za duszę cap:
       45 A ha, łajdaku, drżysz![2]

djabeł ii[3]

Tylko ją bierz do łap,[4]
Lekko, jak kotek mysz.[5]

WIDZENIE SENATORA[6]
senator przez sen

Pismo! — to do mnie — reskrypt Jego Carskiej Mości![7]
Własnoręczny — ha! ha! ha! — rubli sto tysięcy.
       50 Order! — Gdzie lokaj? Przypnij tu! Tytuł książęcy![8]
A! a! — Wielki marszałku! a! — pękną z zazdrości![9]

Przewraca się[10]
  1. Po w. 43 słów Diabeł I, niema w R1.
  2. w. 44—45 w R1: Weźmy duszę do łap
    lekko jak kotek mysz.
  3. Po w. 45 Djabeł II ] Pierwszy R1.
  4. w. 46—47 w. R1: Więc ja swoje...
    Ha... jak ty drzysz
    My lećmy fit fit fit
    — Odlatują. —
  5. Po w. 47 nagłówka: Widzenie Senatora niema w R1. — Senator, przez sen ] Senator marzy R1, Senator D.
  6. Widzenie Senatora. O tej znakomitej charakterystyce serwilizmu czynowniczego napisała George Sand: »La plaisanterie de Mickiewicz est pleine de fiel et de verve. Il a fait aux courtisans des plaies plus profondes avec son vers incisif et mordant, qu ils n’en ont fait à leur victimes avec les knouts!«. — (Zob. rozpr. »Essai sur le drame fantastique: Goethe-Byron-Mickiewicz«, wydrukowaną najpierw w »Revue des deux mondes«, 1838 r., przedrukowaną w »Impressions littéraires« (Paris, Hetzel. b. r. str. 76).
  7. w. 48 Pismo! to ] Reskrypt R1.
  8. w. 50 Gdzie lokaj? Przypnij tu! ] Gdzie mam przyczepić, ha R1.
  9. w. 51 A! a! ] A mój R1.
  10. Po w. 51 słów przewraca się niema w R1.