Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/130

Do Cesarza! — Przedpokój: oni wszyscy stoją;
Nienawidzą mnie wszyscy, kłaniają się, boją.
Marszałek Grand-Controleur — ledwie poznasz, w masce.
       55  Ach, jakie lube szemrania,
 Dokoła lube szemrania:
»Senator w łasce, w łasce, w łasce, w łasce«.
Ach, niech umrę, niech umrę śród tego szemrania,
Jak śród nałożnic moich łoskotania!
       60  Każdy się kłania,
 Jestem duszą zebrania.
Patrzą na mnie, zazdroszczą; nos w górę zadziéram.^[1]
O rozkoszy! Umiéram, z rozkoszy umiéram!

Przewraca się

Cesarz! Jego Imperatorska Mość! A! Cesarz wchodzi,
       65 A! — Co? — Nie patrzy! Zmarszczył brwi, spojrzał ukosem?^[2]
Ach, Najjaśniejszy Panie! Ach! — Nie mogę głosem,
Głos mi zamarł — Ach! dreszcz, pot — ach! dreszcz ziębi, chłodzi —^[3]
Ach, Marszałek — co? do mnie odwraca się tyłem,^[4]
Tyłem! A! senatory, dworskie urzędniki!
       70 Ach, umiéram, umarłem, pochowany, zgniłem,
I toczą mię robaki, szyderstwa, żarciki.
Uciekają odemnie — Ha! jak pusto, głucho,
Szambelan szelma, szelma! patrz, wyszczérza zęby,^[5]
Dbrum! ten uśmiech jak pająk wleciał mi do gęby.^[6]

Spluwa

       75 Jaki dźwięk! — To kalambur — O brzydka mucho!^[7]

Opędza koło nosa

1. w. 62 zazdroszczą ] śmieją się w R₁.
2. w. 65 w R₁: Ha! co to? spojrzał.
3. w. 67 w R₁: głosu niemam.
4. w. 68 w R₁: pódź do mnie, odwraca się tyłem.
5. w. 73 w R₁: Patrz, patrz, szyderczo wyszczerzają zęby.
6. w. 74 zam. wleciał w R₁: wlazł.
7. ww. 75—80 niema w R₁.