Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/140

Policyja dowodem stwierdziła domysły:
Znaleziono płaszcz jego nad brzegami Wisły;
       95 Przyniesiono płaszcz żonie; poznała: on zginął;
Trupa nie znaleziono — i tak rok przeminął.^[1]
Dlaczegóż on się zabił? Pytano, badano.^[2]
Żałowano, płakano: wreszcie — zapomniano.^[3]
I minęło dwa lata. — Jednego wieczora,^[4]
       100 Więźniów do Belwederu wiedziono z klasztora.
Wieczór ciemny i dżdżysty; nie wiem, czy przypadkiem,^[5]
Czy umyślnie ktoś był téj procesyji świadkiem:^[6]
Może jeden z odważnych Warszawskich młodzieńców,
Którzy śledzą pobytu i nazwiska jeńców;
       105 Warty stały w ulicach, głucho było w mieście —^[7]
Wtém ktoś^[8] z za muru krzyknął: więźnie, kto jesteście?^[9]
Sto ozwało się imion: śród nich dosłyszano
Jego imię, i żonie nazajutrz znać dano.
Pisała i latała, prosiła, błagała,
       110 Lecz prócz tego imienia nic nie posłyszała.^[10]
I znowu lat trzy przeszło bez śladu, bez wieści.^[11]

1. w. 96 Trupa nie znaleziono ] Nie znaleziono trupa R₁.
2. w. 97 pytano, badano ] gadano, płakano R₁.
3. w. 98 Żałowano, płakano ] Dochodzono przyczyny R₁.
4. w. 99 I minęło dwa lata ] Przeminęło lat cztery R₁, I minęło lat cztery D; Mickiewicz w D poprawił, jak w tekście.
5. w. 101 przypadkiem ] przypadek R₁.
6. w. 102 był téj procesyji świadkiem ] śledził, dosyć że był świadek IR₁.
7. w. 103—105 niema w R₁.
8. w. 106 Wtém ktoś ] Człowiek jakiś R₁; więźnie, kto jesteście? ] kto jesteście R₁.
9. Po w. 106 następował pierwotnie w R₁ wiersz:
   Słyszeli głos więźniowie, cichość była w mieście.
10. Po w. 110 w R₁ są dwa wiersze:
    Wreszcie za wstawieniem się od Xiężnej Łowickiéj
    Za pozwoleniem Xięcia wyznał Lebowicki.
11. w. 111 trzy ] sześć R₁, D; w D poprawiono: sześć na: trzy.