Wikiźródła

Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/178

Ta strona została przepisana.
doktor

 Co, już piąta? — Ledwie oczom wierzę:
       365 Mój indeks na dwunastej, na samym numerze[1]
Stanął, i na dwunastej sam indeksu nosek;[2]
Żeby choć o sekundę ruszył, choć o włosek!

x. piotr

Bracie! i twój już zegar stanął i nie ruszy
Do drugiego południa. — Bracie, myśl o duszy.

doktor

       370 Czego ty chcesz?

pelikan

 Proroctwo tobie jakieś burczy.[3]
Patrz, jak mu oczy błyszczą: istny wzrok jaszczurczy!

x. piotr[4]

Bracie, Pan Bóg różnemi znakami ostrzega.[5]

pelikan

Ten braciszek coś bardzo wygląda na szpiega —[6]

Owierają się drzwi z lewej strony. Wchodzi mnóstwo dam wystrojonych, urzędników, gości. Za niemi muzyka.[7]
p. gubernatorowa[8]

Czy można?[9]

  1. ↑ w. 365 indeks = wskazówka na zegarku.
  2. ↑ Między 365 a 366 w R1 i D: (słucha).
  3. ↑ w. 370 tobie ] o tobie R1.
  4. ↑ Po w. 371 w R1: Xiądz do Dok
  5. ↑ w. 372 różnemi ] wszystkiemi R1.
  6. ↑ w. 373 w R1: senator
    Ha, ten braciszek widzę on ma minę szpiega.
  7. ↑ Po 373 inscenizacja w R1:
    Drzwi otwierają się muzyka senator wchodzi.
  8. ↑ Wierszy 374—377 niema w R1.
  9. ↑ w. 374 można ] godzi się D; Mickiewicz skreślił i napisał, jak w tekście Ah! mon cher ] Monsieur le D; Ołówkiem ręka kobieca poprawiła, Mickiewicz atramentem napisał, jak w tekście.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Adam_Mickiewicz_-_Dziady_część_III.djvu/178&oldid=2290400”