Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/207

 Żarzą się dwie złote blaszki,^[1]
 A w środku każdego kółka^[2]
 Siedzi djablik, jak w źrenicy,
       75  I wywraca wciąż koziołka,
 Miga lotem błyskawicy.
 Trup tu bieży, zębem zgrzyta;^[3]
 Z ręki przelewa do ręki,
 Jak gdyby z sita do sita,
       80  Wrzące srebro. — Słyszysz jęki?^[4]

widmo^[5]

Gdzie kościół? — gdzie kościół? — gdzie Boga lud chwali,^[6]
 Gdzie kościół, ach pokaż, człowiecze!
Ach widzisz, jak we łbie ten dukat mię pali,
 Jak srebro stopione dłoń piecze.^[7]
       85 Ach, wyléj, człowieku, dla biednéj sieroty,^[8]
 Dla więźnia jakiego, dla wdowy,
Ach, wyléj mi z ręki żar srebrny i złoty,^[9]
 I dukat ten wyłup mi z głowy.
Ty nie chcesz! Ha, kruszec przelewać ja muszę,^[10]
       90  Aż kiedyś ten dzieci pożerca^[11]
Wyzionie łakomą, bezdenną swą duszę:
 Ten kruszec mu wieję do serca.^[12]
A potém przez oczy, przez uszy wyleję,^[13]

1. w. 72 Żarzą się dwie ] Żarzące się R₁.
2. w. 73 Każdego ] złotego R₁.
3. w. 77 R₁: Leci trup zębami zgrzyta.
4. w. 80 srebro ] złoto R₁.
   — wrzące srebro — aluzja do rubli srebrnych stopionych od pioruna w biurku »tuż u głów doktora«.
5. w. 81 widmo ] Duch R₁.
6. w. 82 kościół ] cerkiew R₁.
7. w. 84 srebro ] złoto R₁.
8. w. 85 wyléj ] wyjmij R₁, człowieku ] człowiecze R₁.
9. w. 87 R₁: weźmij mi z dłoni ten straszny żar złoty.
10. w. 89 kruszec ] złoto R₁.
11. w. 90 kiedyś ten ] póki on R₁.
12. w. 92 Ten kruszec ] Ja złoto R₁.
13. w. 93 uszy ] oczy R₁.