Wikiźródła

Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/208

Ta strona została przepisana.

I znowu tém wleję korytem,
       95 I będę tym trupem obracać jak sitem:[1]
 Naleję, wyleję, przesieję!
Ach, kiedyż przez niego ten kruszec przesieję?[2]
Ach, czekać tak długo! — goreję! goreję! (Ucieka)[3].

guślarz

 Ha!

kobiéta

 Co widzisz?

guślarz

 Ha, jak blisko!
       100  Drugi wylazł, ku nam bieży:[4]
 Jakie obrzydłe trupisko![5]
 Blade, tłuste! Trup to świeży,
 I strój świeży ma na ciele,
 Ubrany jak na wesele;
       105  I gad niedawno go toczy,
 Ledwie mu w pół wygryzł oczy.

 Od kaplicy w stronę skoczył:[6]
 Czart go uwiódł, czart zamroczył,
 Nie puści go do kaplicy.
       110  Czart przybrał postać dziewicy
 I na trupa rączką kiwa,
 Okiem mruga, śmiechem wzywa.

  1. ↑ w. 95 R1: Ja będę swym...
  2. ↑ w. 97—98 niema w R1; natomiast czytamy tam: Pódź, pódź, ia cię żarem przesieję. Z autografu widać, że parę razy zaczynał ten wiersz Poeta. Między tym a następnym wierszem papier niezapisany na szerokość 5 cm.
  3. ↑ po w. 98 Ucieka ] Ucieka przez cmentarz R1.
  4. ↑ w. 100 R1: Wylazł z ziemi.
  5. ↑ ww. 101—145: obrzydłe trupisko. Mowa o Bajkowie, który kochał się w ideale Odyńca, Zofji Chłopickiej; zmarł nagle w marcu 1829 r. przed Ostrą Bramą w Wilnie.
  6. ↑ w. 107 Od kaplicy ] (Ale) Nie, nie do nas R1.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Adam_Mickiewicz_-_Dziady_część_III.djvu/208&oldid=2296616”