Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/213

 Tę ranę sam sobie zadał;
 Śmierć z niéj uleczyć nie może.

kobiéta

       195  Ach, ulecz go, wielki Boże!

Koniec aktu pierwszego^[1]

1. Koniec aktu pierwszego. ] Koniec R₁ D; w R₂: »Koniec. Skączyłem ^{Tak i dziś wymawiają w gwarze kresów wschodnio-północnych.} przepisywać na przewodną niedzielę 1832 w dziesięć lat po napisaniu (pierwsz) czwartej części«. —