Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/226

Leci kibitka. Zimno, śnieżno było;^[1]
       40 Z zegarów miejskich zagrzmiała dwunasta,^[2]
A słońce już się na zachód chyliło,^[3]
Niebios sklepienie otwarte szeroko,^[4]
Bez żadnéj chmurki; czcze, ciche i czyste,
Bez żadnej barwy, blado przezroczyste,
       45 Jako zmarzłego podróżnika oko.

 Przed nami miasto. Nad miastem do góry,^[5]
Wznoszą się dziwnie, jak podniebne grody,
Słupy i ściany, krużganki i mury,^[6]
Jak babilońskie wiszące ogrody:
       50 To dymy z dwiestu tysięcy kominów
Prosto i gęsto kolumnami lecą;^[7]
Te, jak marmury kararyjskie świecą,^[8]
Tamte się żarzą iskrami rubinów;^[9]
W górze wierzchołki zginają i łączą,
       55 Kręcą w krużganki i łukami plączą^[10]
I ścian i dachów malują widziadła: —
Jak owe miasto, co nagle powstanie
Ze śródziemnego czystych wód zwierciadła,
Lub na Libijskim wybuchnie tumanie,^[11]

1. w. 39 śnieżno ] sucho R₁.
2. w. 40 ob. Objaśnienia Poety na końcu.
3. w. 41 chyliło ] skłoniło R₁.
4. w. 42 otwarte szeroko ] odkryte szeroko R₁.
5. w. 46 Przed nami ] Przedemną R₁.
6. w. 48 w R₁: słupy krużganki i ściany i mury.
7. w. 51—52 w R₁: Gęstemi słupy prosto w niebo lecą
    Te przeciw słońcu jak marmury świecą
    Tamże na marginesie dopisano jako warjant:
    Mroźnem powietrzem prosto w niebo lecą,
    Te w słońcu jako marmur biały świecą.
8. w. 52 marmury kararyjskie, z miasteczka włoskiego Carrara, słynne z białości i delikatności.
9. w. 53 w R₁: Na tamtych iskry pereł i rubinów.
10. w. 55 w krużganki ] krużgankiem R₁.
11. w. 59 Libijski tuman oznacza tu podłoże afrykańskie dla złudy optycznej (fata margana).
    — Libijskiem wybuchnie ] piaszczystym Libijskim R₁.