Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/251

       285 Huk tarabanów, piski muzykantów —
Nagle piechota, jak lina kotwicy,
Z kłębów rozwita, wyciąga się sznurem;
Ściany idącej półkami konnicy
Łączą się, wiążą, jednym stają murem.
       290  Jakie zaś daléj były tam obroty:^[1]
Jak jazda rącza i niezwyciężona
Leciała obses na karki piechoty, —
Jak kundlów psiarnia, trąbą poduszczona,
Na związanego niedźwiedzia uderza,
       295 Widząc, że w kluby ujęto pysk zwierza;
Jak się piechota kupi, sciska, kurczy,
Nadstawia bronie jako igły jeża,
Który poczuje, że pies nad nim burczy;^[2]
Jak wreszcie jazda w ostatnim poskoku,
       300 Targniona smyczą, powściągnęła kroku,
I jak harmaty w przód i w tył ciągano,^[3]
Jak po francusku, po rusku łajano,
Jak w areszt brano, po karkach trzepano,^[4]
Jak tam marzniono i z koni spadano,
       305 I jak carowi w końcu winszowano —^[5]
Czuję tę wielkość, bogactwo przedmiotu!^[6]
Gdybym mógł opiąć, wsławiłbym me imie;^[7]
Lecz muza moja, jak bomba, w pół lotu^[8]

1. w. 290 Jakie zaś ] A jakie R₁.
2. w. 298 Który ] Kiedy R₁.
3. w. 301 w R₁: I jak tam z harmat co chwila strzelano.
4. w. 303 w R₁: (Jak tam po karkach i) bito po łbach, po karkach trzepano.
5. Po w. 305 następuje w R₁ wiersz 336 i następne.
6. w. 306 w R₁: Czuję tę mnogość tę wielkość przedmiotów.
7. w. 307 Gdybym mógł opiać ] Gdybym je opiał R₁.
8. w. 308—311 brzmią w R₁:
    Coz kiedy muza jako bomba s pół lotów
    Spada i (znikła) i pękła w moim ziemskim rymie.
    I ja czynownik ruski cara śpiewać gotów
    Srod najpiękniejszych wojennych obrotów
    Jak Homer posrod niebianów (już) ach drzymię.