Wikiźródła

Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/267

Ta strona została przepisana.



TEN USTĘP 
PRZYJACIOŁOM 
MOSKALOM
POŚWIĘCA 
AUTOR
DO PRZYJACIÓŁ MOSKALI[1][2]

Wy, czy mnie wspominacie? Ja ilekroć marzę
O mych przyjaciół śmierciach, wygnaniach, więzieniach,[3]
I o was myślę; wasze cudzoziemskie twarze
Mają obywatelstwa prawo w mych marzeniach.

       5 Gdzież wy teraz? Szlachetna szyja Rylejewa,[4]
Którąm jak bratnią ściskał, carskiemi wyroki
Wisi do hańbiącego przywiązana drzewa;
Klątwa ludom, co swoje mordują proroki!

  1. ↑ Do Przyjaciół Moskali. Podobiznę autografu tego wiersza podał po raz pierwszy Adam Krechowiecki w Roczniku VI Pamiętnika Tow. im. A. M. po str. 432.
     Dedykacji i nagłówka niema w R1. W O1 wiersz ten następuje po »Objaśnieniach«, w O2 bezpośrednio po »Ustępie«, przed »Objaśnieniami«.
  2. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Do przyjaciół Moskali: zobacz hasło dekabryści na Wikipedii.
  3. ↑ w. 2 wygnaniach ] (więzach i) kajdanach R1.
  4. ↑ w. 5 Rylejewa: Kondrat Bylejew, poeta rosyjski, ur. 1795. Wydawał od r. 1822 wspólnie z Biestużewem noworocznik Gwiazda Polarna. Po spisku grudniowym zginął na szubienicy 25 lipca 1826 r.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Adam_Mickiewicz_-_Dziady_część_III.djvu/267&oldid=2312053”