Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/83

Skrzydła ma czarne jak burzliwa chmura,^[1]
A szerokie i długie nakształt tęczy łuku,
       505  I niebo całe zakrywa —

To kruk olbrzymi! Ktoś ty? — ktoś ty, kruku!
Kłoś ty? — Jam orzeł! — Patrzy kruk — myśl moję plącze.^[2]
Ktoś ty? — Jam gromowłady!^[3] —
Spójrzał na mnie: w oczy mię jak dymem uderzył,
       510  Myśli moje miesza, — plącze^[4] —

kilku więźniów

Co on mówi? — co? — co to? Patrz, patrz, jaki blady,^[5]

Porywają Konrada

 Uspokój się...

konrad

Stój! stójcie! Jam się z krukiem zmierzył —
Stójcie! Myśli rozplączę —
 Pieśń skończę — skończę —

Słania się

x. lwowicz

       515 Dosyć tych pieśni.

inni

 Dosyć.

kapral

 Dosyć. Pan Bóg z nami.
Dzwonek! słyszycie dzwonek? Runt, runt pod bramami!

1. w. 503 w R₁: A skrzydła jak czarne.
2. w. 507 w R₁: Jam orzeł!... Ale spojrzał... myśl moją plącze.
3. w. 508 jam gromowłady. Zapowiedź wiersza 117 Improwizacji Konrada.
4. ww. 509—510 niema w R₂.
5. w. 511 w R₁: Patrz, patrz, co gada, jak blady.