Strona:Adam Mickiewicz Poezye (1822) tom drugi.djvu/148

Ta strona została uwierzytelniona.

(śpiéwa)
Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy,
I noc ma spokojną i dzień nietęskliwy.
XIĄDZ (przychodzi z winem i talerzem.)
PUSTELNIK (z wymuszoną wesołością.)
Xięże, a lubisz ty smutne piosenki?
XIĄDZ.
Nasłuchałem ich w życiu dosyć, Bogu dzięki!
Lecz nie traćmy nadziei, po smutkach wesele.
PUSTELNIK (śpiéwa.)
A odjechać od niéj nudno,
A przyjechać do niéj trudno! [1]
Prosta piosenka, ale dobrą myśl zawiera!
XIĄDZ.
No! Potém o tém, teraz zajrzyjmy do misy.
PUSTELNIK.
Prosta pieśń! o! w romansach znajdziesz lepszych wiele!

  1. Z pieśni gminnéj.