Strona:Adolf Dygasiński - Zając.djvu/142

nik. Strzelec bardzo ostrożnie zajrzał wewnątrz i odrazu się przekonał, że Tetery nie było, tylko cztery kobiety i Franek. Podsunął się bliżej, chciwemi oczyma rzucał po kątach i widział w jednym kącie, za tapczanem, coś jakby strzelbę. „Kto wie, może to i dubeltówka dworska?“
 Marynia i Franek dawali sobie jakieś tajemnicze znaki, rozmawiali na migi za plecami sióstr i matki... Franek skinął głową i zabierał się do wyjścia. Teraz Malwa wlazł za węgieł, słyszał jak drzwi skrzypnęły, Teterzak wyszedł z izby i, gwiżdżąc, oddalał się w kierunku drogi. „A gdyby też tak pogadać z Frankiem! Pomyślał strzelec i, jak jemu przed chwilą szafarz, tak teraz on Frankowi zabiegł drogę.
 Spotkanie nic a nic nie zadziwiło wyrostka.
 — Niech będzie pochwalony! — rzekł strzelec.
 — Na wieki! — odmruknął chłopak i szedł dalej, nie bacząc, z kim się spotkał.
 Malwa — zanim i wszczyna rozmowę:
 — Ojciec jest w domu?
 — Ee, co ma być!
 — Czy nie wiadomo, gdzie go szukać?
 — Skąd ja mam wiedzieć, gdzie starego nosi licho?
 — Pewnie ze strzelbą wyszedł?
 — Może ze strzelbą, albo i nie...