Poznanie drugiego człowieka nie jest też tem lepsze i pewniejsze im go dłużej znamy, owszem, nieraz przez bliższe stykanie się zatracamy nawet zdolność krytycznej oceny danego osobnika przyzwyczajając się i dostosowując do niego, a nieraz dając mu się suggestjonować.
Każde poznanie nowości polega na złączeniu nowego z tem co już w nas jest. W ten sposób naprzykład wykrywamy podobieństwo u ludzi. Często podobieństwo to jest złudne i dwie osoby wydają nam się podobnemi, gdy widzimy każdą z osobna, natomiast gdy zobaczymy je obie naraz, wtedy przekonywujemy się, że się myliliśmy, podobieństwa wielkiego niema, a jedna z nich jest dla nas sympatyczniejszą jak druga. Niektórzy twierdzą, że typów. ludzkich jest wogóle nie wiele i dlatego każdy poznany człowiek przypominać nam musi kogoś już znanego i to jeżeli nie z twarzy, to przynajmniej z gestów, głosu, ruchów i t. p.
Jak mówiliśmy, każde poznanie nowości, polega na złączeniu nowego z tem co już w nas jest. Gdy złączenie to jest łatwe, doznajemy miłego uczucia, gdy jest trudne to sprawia nam to przykrość. Gdy nowości z niczem znanem połączyć nie możemy, wtedy rzecz wydaje nam się zupełnie obcą, a człowiek originalnym. Dodać tu jednak musimy, że są czasem nieszczęśliwi ludzie, którzy ciągle robią na innych niesympatyczne wrażenie, choć w gruncie rzeczy są sympatyczni i szlachetni, ale mają w sobie coś, co ludzi odpycha i dopiero z czasem trzeba się do nich przyzwyczaić.
Pierwszem wrażeniem kierują się przedewszystkiem zawsze kobiety, rzadziej mężczyźni, niestety jednak kobiety często to pierwsze wrażenie łączą z drobnostkami i dlatego rychło się potem do mężczyzn zrażać mogą. Natomiast u mężczyzn pierwsze wrażenie oparte jest zwykle na głębszej intuicji i dlatego nie myli.
