obecnie, że ludzi podzielić możemy ze względu na ich krew na cztery grupy, z których jedna może być przelaną innym, druga może otrzymywać wszystkie, podczas gdy reszta, w razie gdy krew przelejemy niestosownemu osobnikowi, wywołać może groźne, nawet śmiertelne następstwa. Słowa powyższe odnoszą się do antypatji niejako fizycznej. U ludzi jednak często spotykamy sympatje lub antypatje, które pozornie robią wrażenie zupełnie bezpodstawne, względnie bez żadnego tła fizjologicznego, tak, że odnosi się je do jakiegoś intuicyjnego wyczuwania. Niektórzy są zdania, że w wyczuwaniu tem odgrywa główną rolę tak zwany system nerwów sympatycznych (stąd jego nazwa), który kieruje wszystkimi nieświadomymi w nas funkcjami narządów wewnętrznych.
Każdy zrobił już zapewne doświadczenie, że często czujemy do osób, które dopiero co poznaliśmy, albo nawet do nieznanych, odrazu sympatję lub antypatję. Ciekawą jest rzeczą, że odczucie to, podobnie jak inne instynkta, rzadko się myli i nieraz trafniej oceniamy niem drugą osobę, jak przez dłuższe z nią obcowanie.
Na pograniczu antypatji fizycznej i duchowej stoi antypatja i wstręt płciowy do osobników niemiłych, starych lub innego gatunku. Wyższe, to znaczy czysto duchowe formy sympatji lub antypatji, występować mogą albo nagle, jak wspominaliśmy powyżej, lub też zwolna drogą krystalizacji analitycznej lub co rzadziej syntetycznej.
Sympatje do osób płci przeciwnej odczuwamy wtedy, gdy są one, jak się wyrażamy „w naszym typie“, to jest, przypominają nam czemkolwiek pewien ideał, który każdy, nieraz nieświadomie, nosi w sobie. Kobiety kierują się zwykle w życiu właśnie owem intuicyjnem wyczuwaniem, podczas gdy mężczyźni (abstrahujemy tu od podniecenia zmysłowego) potrzebują na to pewnego czasu.
Niestety jednak u wielu kobiet ten wyśniony ideał
