Strona:Adolf Klęsk - Bolesne strony erotycznego życia kobiety.djvu/47

mam łatwość zawierania znajomości, dostosowywania się do chwilowych marzeń i wymagań kobiety i że często spotykam w życiu istoty, które mnie lubią. Powiedziałem, że nie mam szczęścia do kobiet, lecz stanowczo protestuję, abym przez to chciał wyrazić, że jestem pogromcą serc niewieścich, choćby z tego powodu, że jestem zanadto uczciwy i z gruntu moralny.
 Zaczyna grać rolę świętoszka — pomyślałam. — Niech pan mówi dalej.
 — Służę pani. Otóż zacznijmy omawiać sprawę tak zwanego szczęścia do kobiet. Zadajmy sobie pytanie: jacy mężczyźni mają największe szczęście do kobiet? Obecnie przy rozstrzyganiu rozmaitych problemów społecznych opieramy się w pierwszym rzędzie na statystyce. Otóż ta wykazuje, że przedewszystkiem zawód mężczyzny odgrywa tu decydującą rolę. Największe szczęście do kobiet mają bezwarunkowo mężczyźni, którzy potrafią chwilowo porwać za sobą dużą ilość osób, przez co suggestja tłumu działa tu podniecająco na osobnika. Dlatego też, nawet pamiętam to w procentach, największem powodzeniem (99%) cieszą się artyści, zwłaszcza tenorzy, a z dramatycznych wybitni komicy. Potem idą oficerzy (działa tu zgrabna figura, mundur, fizyczna odwaga 90%), potem literaci (89%), następnie dziennikarze (50%), lekarze (10%), a najmniej cenieni przez kobiety są uczeni, zwłaszcza zajmujący się ścisłemi naukami, jak naprzykład matematyka. Jeżeli zastanowimy się nad tą statystyką, to łatwo przyjść do przekonania, że kobiety cenią w mężczyźnie życie brane raczej ze strony lekkiej i brawurowej jak poważnej. Mężczyzna ponury wyjątkowo zadziała na kobietę, zaś wesoły i wygadany bywa powszechnie lubiany. Kobieta dla mężczyzny poważnego, smutnego, nieszczęśliwego lub chorego będzie zacną opiekunką, przyjaciółką, doradczynią, a nawet poświęci się dla niego, natomiast prawdziwą kochanką, w całem tego słowa znaczeniu być dla niego nie może.