Chwile złudnej rozkoszy płaci potem kobieta nieraz życiem całem i nie pozostają jej potem nawet miłe wspomnienia, które często w życiu są piękniejsze od rzeczywistości.
Niniejszy szkic ma też za zadanie opisać typy pewnych kobiet i przedstawić bolesne strony erotycznego życia kobiety. Może nie jednemu nie podam tu nowych szczegółów, czytamy bowiem o tem ciągle w powieściach, obserwujemy te tragedje serc na scenie i filmie, lub nawet jesteśmy sami bohaterami lub ofiarami ich w życiu — sądzę jednak, że zebranie i pewne ugrupowanie tej kwestji na jednem miejscu może odda komuś choćby małą korzyść, może otrzeźwi kogoś jeszcze na czas, może poruszy jego sumieniem, gdy przypomni sobie, że nieraz za lekkomyślną chwilę i fałszywe uczucie mężczyzny, płaci potem kobieta nietylko łzą goryczy i rozczarowaniem, ale rozpaczą i złamanem życiem! Piszę te słowa nie w myśli, by jakaś młoda panna z drżeniem zaciekawienia brała moją pracę do ręki, sądząc, że znajdzie w niej opis tajemnic alkowy małżeńskiej i rozkoszy miłości, ale owszem piszę tu w sensie zupełnie przeciwnym. Wprawdzie chcę szczerze opisać, co się wokoło nas dzieje, ale właśnie dlatego, by sprawy erotycznego życia kobiety nie były tylko tematem cichych szeptów zaciekawienia i podniecenia, lecz abyśmy na nie zapatrywali się z prawdziwej strony, a strona ta często jest dla kobiety kielichem goryczy, tańcem miłości i śmierci, zerwaniem pasma marzeń i raną duszy, której nieraz ani czas ani życie zagoić już nie jest w stanie — są bowiem cierpienia i rany nieuleczalne i wtedy człowiek z żalem powiedzieć sobie musi: niestety, już — zapóźno!
Społeczeństwo legalizuje miłość tylko w małżeństwie, wszelkie zaś inne pozamałżeńskie uczucia uważa za niemoralne, na niektóre patrzy przez palce, dając im miano niewinnej kokieterji, flirtu i niejako na nie
