warstwy, zawierającéj w sobie kości, a dającéj się dość ściśle okréślić co do składowych części, znajduje się także niekiedy inna jeszcze, górna albo nowsza, która podobnież w kości zwierząt różnych obfituje.
Otóż te warstwy dolne i wierzchnie, znajdowane w głębi pieczar, stanowią bogate dla nauki archiwum. One w sobie zawierają dzieje świata zwierzęcego i dzieje zarazem człowieka. Jedne kości należą do zwierząt dziś już nie istniejących, zaginionych, jak kości mamuta — inne do zwierząt, które porzuciły swe pierwotne mieszkania, jak renifer. Wreszcie niektóre przedstawiają znaczne odmiany w porównaniu z kształtami obecnych rodzajów. W dolnych warstwach czyli pokładach jaskiń spotykano, obok kości rozrzuconych w nieładzie, ślady pracy ludzkiéj, okrzeski krzemienne, pierwotne narzędzia kamienne, do użytku przysposobione kości zwierząt. W górnym pokładzie znajdują się pomiędzy kośćmi podobnież przeróżne narzędzia kamienne, obok licznych śladów cywilizacyi pierwotnego rodzaju ludzkiego, wyrobów glinianych, kościanych i t. p. Stosownie do rodzaju spotykanych pozostałości świata zwierzęcego, oznaczono oddzielnemi nazwami rodzaje pokładów w pieczarach, nazywając jedne, dawniejsze, warstwami paleolitycznéj epoki, drugie warstwami epoki neolitycznéj, czyli kamienia łupanego i szlifowanego.
Strona:Adolf Pawiński - Portugalia.djvu/91
Ta strona została przepisana.