Strona:Agnieszka Pilchowa - Kilka obrazków chorób umysłowych.djvu/29

Ta strona została skorygowana.

żeli zostanie ponownie napadnięty nie już przez wściekłego psa, lecz przez demona i gdy nie bywa wkrótce ubezwładniony; może bowiem powiększyć nieszczęście i pokąsać inne osoby, z któremi odegrałoby się to samo. Nowe ciemne indywidua chciałyby sobie przywłaszczyć ich ciało.
Przeniosłam się duchem do szpitalnej celi, gdzie prawie tak napadniętego ubierano w drucianą bluzę. Innych wsadzają do żelaznego łóżka, na kształt klatki. Nie pomaga ani oblewanie zimną wodą, ani injekcja za skórę. Rzucają się strasznie, oczy błyszczą nieludzko, na usta występuje piana. W chwili ataku potrafią skrzywić i żelazne pręty łóżka.
Dłuższe trwanie tej choroby wyczerpuje okrutnie ciało chorego, ale duch człowieka walczy w tem ciele ze złym demonem do ostatniej chwili. Nie dzieje się to jednak bez przyczyny. Może cierpi za stare dawne wielkie winy, inaczej nie dopuściłyby wyższe siły, by ten zły demon tak grasował pomiędzy ludźmi.

VII.
Spazma.

Spazmę dostają najczęściej dzieci, gdy w ich bliskości zaszczeka pies gwałtownie, gdy się na nie rzuca lub od nagłych silnych uderzeń. Jest to proste wylękanie lub przelęknięcie się. Pies nie musi je wcale pokąsać, a dziecię jednak jest chore. Takie spazmatycznie chore dziecię ujrzało zapewnie tego psa o wiele groźniejszym, niż jego postać rzeczywiście wyglądała.
Rozwścieczony pies ściąga elementy złych myśli na najbliższych ze swego otoczenia. One to budzą uczucie zgrozy nietylko u dzieci, ale i u osób dorosłych, zwłaszcza u dziewcząt i kobiet. Im delikatniejszy duch w ciele, tem bardziej nieprzyjemnem jest dla niego warczenie lub szczekanie złego psa, szczególnie podczas snu. Choroba ta jest uleczalną, jeżeli nie jest połączona z karmą, t. j. jeżeli w chwili, gdy pies zbliżał się ku dziecku, nie czatował także jakiś duch jemu nieprzyjemny, zarywający go do swoich nienawistnych uścisków.
Przy nadmiernem wylękaniu uderza krew do głowy, obieg krwi przyśpiesza się, dziecię traci równowagę myśli, padając na ziemię. Jeżeli prawie u serca przystanie krew chociażby na chwilkę, rozszerzą się arterje i komorki serca; wtenczas twarz zblednie, a gdy potem krew uderzy gwałtownie do wszystkich żył, powstanie zawrót głowy i zapadnięcie w nie-