Strona:Agnieszka Pilchowa - Pamiętniki jasnowidzącej tom I.pdf/85

Ta strona została przepisana.

prawa, wiodące za sobą nie życie, lecz groźne „memento mori“, zaczęłyby się łamać i spalać przez zdanie się na wolę Bożą.
Nieszczęśni zaślepieni zwolennicy piekła sami już nie widzą i nie wiedzą, jak daleko odeszli od Boga i nadal ufają w swoją siłę. Człowiek, któremu organizm powoli wypowiada służbę, starzejąc się przypomina sobie już tylko niejasno, bo odczuć tego już nie może, swoje lata dziecięce, swoje lata młode, w których biegł z wiatrem w zawody i czuł lekkość w zdrowem ciele, lekkość i radość z życia. Przyzwyczaja się do swego ociężałego ciała, a niejeden, chociaż trądem cielesnym dotknięty, jeszcze lęka się o to ciało, jeszcze boi się śmierci. A ileż to niebezpiecznych wrzodów złego myślenia, zatruwających życie ducha, ileż ich jest w duszach ludzkich i dalej się rozrasta! Piekło zaś pracuje nad tem usilnie, by nie dopuścić do poznania Boga, Lekarza wszystkich cierpień, to Źródło Czystej Wody, mogące orzeźwić wyschłe z pragnienia usta i napoić spragnionego ducha. A często, jeśli ktoś z podobnych nieszczęśliwców powie: „Dziej się wola Twoja, Boże“, jest w tem powiedzeniu nie pokorne zrezygnowanie z własnej woli, ale strach i żal, bo człowiek ten wierzy, że Bóg zsyła cierpienia, Bóg karze i nie mogąc już znaleźć żadnej ucieczki od nędzy życia, powie sobie: „Dziej się Twoja wola“, bynajmniej nie przekreślając tem jeszcze na dalsze życia swojej złej woli. Jeśli ktoś chciałby zapytać takiego człowieka, napozór nawróconego już do Boga, czy nie żal mu życia, czy nie boi się śmierci, to powie: „Wola Boska; przynajmniej jak umrę, skończy się wszystko! Nie będę już żył, czuł, cierpiał.“ A odwracając twarz od patrzących nań z litością, zaciska zęby z bólu i goryczy, a z piersi wydobywa się westchnienie: „Och, gdybym tak mógł!“ A przy tem „gdybym“ snują się różne myśli, ani trochę nie zbliżone do słów, wypowiedzianych dopiero co niby to w zdaniu się na wolę Bożą. Ten konający w swojem własnem piekle cierpień, w którem i duch jest mocno ujarzmiony, chciałby w goryczy rzucić się w jeszcze większą, jeszcze zaciętszą walkę z Tym, co taki mocny.
I któż pocieszy takiego nieszczęsnego, co żywił się trującemi grzybami, które dla tych, co ich jeszcze nie skosztowali i nie poznali ich zgubnej siły, przedstawiały się jako zdrowy pokarm — i była w nich ukryta napozór zdrowa doktryna życiowa?
Gdyby ludzkość w pokorze spłacała karmiczne swoje długi, gdyby dążyła do uzyskania zdrowej świadomości życia, gdyby nowych długów w nienawiści nie tworzyła, z pewnością szybciej zbliżałaby się do swego wyzwolenia z cierpień i śmierci. Rozmyślne zamilczanie spraw, tak ważnych, jak n. p. prawa Karmy, ściśle związanych z życiem człowieka na ziemi, lub lekkomyślne pomijanie ich, sprowadza dalsze groźne następstwa i niweczenie dobrej woli człowieka i ducha. Śmiałem operowaniem niezdrową własną wolą i wypływającemi z niej czynami i myślowemi potworami każdy stawia sam sobie ścianę, przez którą nie można dojrzeć prawdziwego życia. Poznanie praw reinkarnacji i karmy, poznanie woli Boga i Jego nieskończonej miłości i zdawanie się na Jego wolę może każdego wybawić z niebezpiecznej otchłani udręki życia na ziemi. Z poznaniem wielkiej