Cicha, wytrwała, a rozumna i pożyteczna pracownica na niwie pedagogicznej Paulina z Radziejowskich Krakowowa urodziła się d. 23 czerwca 1813 r. w Warszawie, która była dla niej prawdziwem miastem rodzinnem, gdyż przepędziła w niem cały swój 69-letni żywot, rzadko jedynie i na krótko wyjeżdżając poza rogatki mazowieckiego grodu. Pochodziła z rodziny zamożnych a poczciwych mieszczan, oddawna zamieszkałych na Starem mieście, a co więcej dzieciństwo spędziła w starożytnej kamienicy, należącej niegdyś do słynnej Urszuli Mejerin.
Nic więc dziwnego, że pierwszem uczuciem podrastającego dziewczęcia była miłość ku rodzinnemu miastu i sympatya ku mieszkańcom staromiejskiej dzielnicy, zwłaszcza ubogim, maluczkim, nieznanym światu; tym uczuciom zawdzięczamy piękną, a dziś mało znaną książeczkę Obrazy i obrazki Warszawy (wyszły w 1848 r.) i mnóstwo sympatycznych postaci ze sfery mieszczańskiej w różnych powiastkach dla dzieci, Wspomnienia historyczne, stanowiące zapewne nieraz przedmiot rozmów słyszanych, wzniecały znów zamiłowanie do przeszłości do tradycyj narodowych, przysposabiając światu przyszłą autorkę powieści, na tle dziejowem osnutych; a znajomość z mieszkającą w tej samej kamienicy angielką, która różne w swem życiu przeszła przygody, była pierwszą pobudką do nieocenionych Wspomnień wygnanki.
