Strona:Aleksander Świętochowski - Historja chłopów polskich w zarysie I (1925).djvu/225

 1507. Potwierdzono statut Olbrachta o zbiegłych do Rosji.
 1510. Toż samo z dodatkiem: albo dać zastępców.
 1511. Zwracać chłopów zbiegłych z powodu wojny pruskiej. Sprawy tego rodzaju należą do sądu zamkowego. Wyrok ma być wydany w pierwszym terminie. Ustawa obowiązuje przez rok.
 1519. «Luźne chłopy», którzyby w ciągu 3 dni po przybyciu do miast nie zajęli się jakąś robotą lub służbą, mają być łapani, karani, do sypania wałów lub grobel używani. Wolno to uczynić również każdemu w dobrach swoich.
 1523. Sprawy kmieci zbiegłych mają być rozstrzygane w sądach grodzkich lub ziemskich, wyjąwszy wsie dziedziczne.
 1523. Aresztować kmiecia zbiegłego w «dobrach, gdzie się schował».
 1532. Poddanych zbiegłych lub synów ich starostowie i urzędy miast mają imać i do robót służebnych zmuszać póty, póki nie odnajdą ich panowie, którym wydać ich należy za pierwsze żądanie.
 1538. Zygmunt I zniósł aresztowanie kmieci i nakazał postępować według dawnych statutów.
 1543. Zniesiono okup zbiegłych i nakazano wydawać ich z żonami, dziećmi i wszystkiem dobrem.
 1543. Sejm uchwalił na żądanie szlachty mazowieckiej, ażeby wsie i miasta królewskie nie przyjmowały jej zbiegłych poddanych.
 1563. Zniesiono rękojemstwo w województwie płockiem.
 1567. Zbiegli do Prus mają być wydawani natychmiast pod karą 100 grzywien. Odmawiający wy-