Strona:Aleksander Błażejowski - Czerwony błazen.pdf/96

jeden bardzo ciekawy dowód pańskiej bytności w garderobie czerwonego błazna, mianowicie wyraźny ślad pańskich palców na drzwiach garderoby od strony wewnętrznej, który niezbicie świadczy o tem, że albo pan był we wnętrzu garderoby, albo ręką przytrzymywał pan drzwi.
 — A więc tak, byłem w garderobie.
 — Co pan tam ciekawego zobaczył?
 — Tego powiedzieć nie mogę.
 — Dziwne, że pan, panie Skarski, człowiek inteligentny, w dodatku prawnik z zawodu, daje tak tajemnicze odpowiedzi prokuraturze w chwili, gdy pan wie, że chodzi o zbrodnię morderstwa. Chyba dokładnie zdaje pan sobie sprawę z tego, że jeśli o pańską skórę chodzi, to taka odpowiedź jest fatalna, — a jeśli nie pan popełnił to morderstwo, w takim razie obowiązkiem chyba pana jest dopomóc nam do wyszukania sprawcy. Teraz ponawiam pytanie: Co pan widział wewnątrz garderoby?
 — Tego powiedzieć nie mogę.
 Gliński uśmiechnął się, wolno odsunął szufladkę biurka, rozwiązał jakiś przedmiot, opakowany w cienką bibułkę i, patrząc prosto w oczy Wika, rozpakował parę nowych skórzanych rękawiczek.
 — Widzi pan te rękawiczki? — wczoraj w czasie rewizji zakwestjonowano je u pana.
 — Tak, to moje rękawiczki.
 — Otóż jedną z nich znaleziono w godzinę po morderstwie za kulisami. Numer rękawiczki zapisaliśmy, daliśmy nawet mały znaczek wewnątrz, i komisarz Borewicz odniósł ją panu, jako rzekomo zgubioną w ministerstwie. Pan przyjął tę rękawiczkę, jako swoją własność. Jak to wytłumaczyć?
 — Stwierdziłem już, że rękawiczki są moje, i możliwe, że w czasie wczorajszej rewizji bez mo-