Strona:Aleksander Błażejowski - Tajemnica Doktora Hiwi.pdf/114

tego napisałem przed kilku dniami list do jednego z wyższych oficerów sztabowych w Warszawie z prośbą, aby interwenjował u władz w naszej sprawie. Oficer na granicy oświadczył mi, że przed dwoma dniami otrzymał już z Warszawy polecenie ułatwienia nam wjazdu do Polski. Jak widzisz więc uczyniłem wszystko możliwe, aby tylko uchronić ciebie przed niespodzianką...
 — Więc te zastrzyki, które otrzymałam od doktora Hiwi, to był „Caisit?“
 — Tak.
 — Dlaczego japończyk nie mówił mi tego?
 — Nie wiem, może nie pytałaś go o to...
 — Pytałam. Dał mi jednak tak niewyraźną odpowiedź...
 — Gdy będzie w Warszawie, pociągniesz go za to do odpowiedzialności.
 Pani Luiza milczała, widocznie niezadowolona z tak niejasnej odpowiedzi. Potem spytała znowu:
 — Czy żołnierze na pograniczu, to niemcy?
 — Skądże znowu. Są to wyłącznie polacy. Żadne przecież państwo nie byłoby tak lekkomyślne, aby na pograniczu stawiać potrole obcej narodowości.
 — A dlaczego władają tak doskonale językiem niemieckim?
 — Pochodzą oni, z wyjątkiem porucznika, który jest obywatelem wschodnich kresów Polski,