Strona:Aleksander Błażejowski - Tajemnica Doktora Hiwi.pdf/87

Berlinem — Neuköln — Landsberg i polską granicą. Znam już nawet na pamięć wszystkie nazwy polskich miasteczek, aż do Poznania. Dobrze jednak, że książę poniechał planu jazdy przez Szczecin do Swinemünde...
 — Dlaczego?
 — Bałem się dla pani baronowej jazdy morzem. Wprawdzie mrozów niema, ale te przeklęte przeciągi i wiatry... A pani baronowa taka delikatna i tak bardzo zmizerniała w ostatnich czasach.
 Strogow przyjacielsko położył szoferowi rękę na ramieniu.
 — Widocznie dbasz o swoją panią, — powiedział z uznaniem.
 — Pani była zawsze dla mnie dobra, — mówił Robert. Łagodziła każdą przykrość, jaką mi pan Geheimrat wyrządzał...
 — No dobrze. Pamiętaj jednak Robert, że za dwie godziny wyjeżdżamy. Sam musisz przypilnować, abyśmy nie zapóżnili godziny wyjazdu. Rano chcę już być poza Brandenburgją.
 — Spełnię wszystko wedle rozkazu! — służbiście rzucił szofer.
 Strogow wyszedł z garażu, kierując się ku willi. Zdziwiły go jasno oświetlone okna.
 — Rzęsistą iluminacją żegnasz, Luizo, Grunewald, — powiedział wesoło.