Strona:Aleksander Błażejowski - Walizka P. Z.pdf/100

niem jakiejś zagadki. Utkwił oczy nieruchomo w kącie pokoju, gdzie leżał rozciągnięty na dywanie wspaniały chart syberyjski.
 — Czy pies spędzał również noce w pokoju pani? — spytał wreszcie.
 — Tak.
 — A jak się zachowywał?
 — Był czasem niespokojny, jeżył sierść, podbiegał od czasu do czasu do drzwi i warczał groźnie. Wtedy tak szalony lęk mnie ogarniał, że zapalałam wszystkie lampy w pokoju...
 — Jeżył sierść?... — powtórzył kilka razy detektyw, potem wstał dziwnie zdenerwowany z fotela i spytał: — Czy nie byłaby pani tak łaskawa zaprowadzić mnie do pokoju, gdzie mąż został zamordowany?
 Baronowa spojrzała na niego z lękiem.
 — Nie panie, za żadną cenę nie weszłabym tam. Ja widzę ciągle ten straszny gobelin, którym on był przykryty...
 Książę Strogow wstał z fotela.
 — W takim razie ja wyręczę baronową, — powiedział uprzejmie i zadzwonił na służącego.
 Za chwilę wszedł Johann.
 — Gdzie jest klucz od gabinetu pana barona? — spytał książę.
 — Noszę go ciągle w kieszeni, tak jak to pan baron jeszcze mi polecił...